Fasady wentylowane od podszewki: wyzwania, wymagania, rozwiązania

Fasady wentylowane, czyli takie, w których pomiędzy okładziną elewacyjną a warstwą izolacji termicznej pozostawia się szczelinę powietrzną, to już częsty widok na placach budowy w Polsce. Stawia się je w inwestycjach komercyjnych, modernizowanych obiektach użyteczności publicznej, czy też w budownictwie mieszkaniowym, zarówno tym wielo-, jak i jednorodzinnym. Dużą rolę odgrywa tutaj elastyczność – fasadę wentylowaną możemy zrealizowana zarówno w budynku murowanym, jak i o konstrukcji żelbetowej czy szkieletowej.

Warto podkreślić, że okładzina zewnętrzna, w połączeniu z pustą warstwą i izolacją z wełny kamiennej stanowi bardzo dobrą barierę akustyczną, zapobiegającą docieraniu niechcianych dźwięków do wnętrza budynku, co zdecydowanie podnosi komfort jego użytkowników. Co więcej, fasadę wentylowaną można montować na wszelkiego rodzaju podkonstrukcjach, co daje bardzo szerokie pole manewru, jeśli chodzi o wizualne wykończenie elewacji.

Jednak to, co do fasad wentylowanych przekonuje inwestorów i projektantów przede wszystkim, to umożliwienie oddychania całej ścianie i niższe ryzyko kondensacji pary wodnej. Przy odpowiednio zaprojektowanej i wykonanej konstrukcji, w tego typu elewacji obserwujemy nieduże odchylenia wilgotności i temperatury w konstrukcji nośnej, co pozwala na osiągnięcie wymaganych przepisami, korzystnych parametrów termoizolacyjnych.

Maksymalne wartości współczynnika przenikania ciepła (U) dla ścian zewnętrznych znajdziemy w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W zależności od temperatury w pomieszczeniach występujących za przegrodą, wskaźniki prezentują się następująco:

Opór cieplny ściany zewnętrznej możemy obliczyć zgodnie z PN-EN ISO 6946:2017-10 „Komponenty budowlane i elementy budynku”. Ze względu na pustki powietrzne i, zwłaszcza w przypadku wysokich budynków, intensywny ruch powietrza w fasadzie wentylowanej, do obliczonego współczynnika U należy jednak dodać wartości poprawek korygujących wpływ m.in. nieszczelności w warstwie termoizolacji, a także przechodzących przez nią łączników mechanicznych. Wpływ tych ostatnich określamy na podstawie PN-EN ISO 10211:2017-09 „Mostki cieplne w konstrukcji budowlanej. Przepływy ciepła i temperatury powierzchni. Obliczenia szczegółowe”.

Ponieważ istotny wpływ na opór cieplny ściany zewnętrznej ma wartość współczynnika przewodzenia ciepła λ samego materiału termoizolacyjnego, oczywiście warto zwrócić uwagę na produkty i rozwiązania oferujące możliwie niską „lambdę”. Eksperci radzą jednak, aby nie stanowiło to jedynego kryterium przy doborze technologii.

– Jeśli chodzi o izolacje fasad wentylowanych, projektantom, wykonawcom i inwestorom zdecydowanie zalecamy zastosowanie niepalnej wełny kamiennej – zarówno tych standardowych, elastycznych płyt w roli głównej warstwy termoizolacji, jak i sztywnych płyt pokrytych zintegrowaną membraną wiatroizolacyjną, która zapewnia szczelność przegrody, jednocześnie pozwalając na swobodny przepływ pary wodnej – wyjaśnia Łukasz Kondracki, ekspert firmy Paroc Polska.

Jak pokazują badania producenta, tak zamontowana na łatach izolacja wiatrochronna, z jednej strony zapewnia skuteczną ochronę przed wiatrem, a z drugiej – stanowi zewnętrzną, ciągłą warstwę izolacji termicznej, znacząco redukując mostki cieplne i ilość wilgoci w konstrukcji.

– Stosując dwie warstwy płyt izolacyjnych z wełny kamiennej o lambdzie 0,037 W/mK, wypełniających szkielet drewniany: jedną o grubości 170 mm oraz drugą o grubości 50 mm, a do tego dokładając płytę wiatrochronną z wełny kamiennej o grubości 50 mm, uzyskamy przegrodę o bardzo niskim współczynniku przenikania ciepła U na poziomie 0,13 W/m²K – podsumowuje Łukasz Kondracki.